Weekend . (punt)
12 maart 2016 - Chios, Griekenland
Een heel weekend vrij. Tijd om bij te komen en dingen te verwerken. Daarvoor helpt het ook dit blog te schrijven. Hoe je het blog van woensdag leest is voor jezelf maar ik wil even zeggen dat ik de namen, leeftijden en landen van herkomst door elkaar gemixt heb ;)
We hebben een schier oneindige rij aan mensen gezien deze week. Woensdag was het record tot nu toe: 95. Donderdag 82 en vrijdag 62. Het wordt steeds voller hier. Mensen kunnen niet meer verder en omdat ze weten dat de grenzen dicht zijn willen ze soms ook niet verder. Hoog zwangere vrouwen bijvoorbeeld zijn beter af om hier te bevallen dan aan de grens bij Macedonië. De stemming wordt er ook niet beter op. Je voelt de spanning tussen de mensen groeien. En dat is iets wat ik ook graag wil zeggen: Ik zag "de vluchtelingen" als een groep. Maar dat is het helemaal niet. Het zijn mensen die niets met elkaar hebben en ook niets met elkaar willen. Ook al komen ze uit hetzelfde land. Ze komen bijna allemaal als echtpaar of gezin. En als je dan in de rij moet staan voor wat eten of kleren, of voor de dokter, is het toch jij of ik. Of als je dan samen moet slapen in een tent met 150 anderen..... Dat kan niet anders dan spanning opleveren en helemaal als die situatie langer duurt.
Zoals het nu lijkt komt er volgende week een tweede medisch team naar Chios en gaan we permanent vanuit de bus werken. Er zijn nu naast Souda kamp, waar de kliniek staat, 3 nieuwe kampen geopend, een vierde, op een groot schip voor 500 mensen, wordt besproken. Mij lijkt het dat men daar niet op wil want dan kan je 's nachts gewoon teruggevaren worden.... We gaan het zien.
Toch blijven er mensen arriveren, ze blijven volharden. Er is ongeloof over het feit dat Europa gaat weigeren ze verder te helpen. Maar het heersende optimisme van de afgelopen tijd is zichtbaar aan het verdwijnen.
Wat ook zichtbaar is is de vervuiling, de omstandigheden gaan naar beneden. Er zijn steeds meer vrijwilligers nodig om de kampen draaiende te houden; om elke dag te vegen, wc's schoon te maken, eten uit te delen. Deze week is er een fabriekshal geopend als kamp. Ik moet er niet aan denken er één nacht te slapen.
We zien steeds meer mensen met diarree en overgeven. Dat betekent vaak dat ze "verkeerd" eten gehad hebben. Verder komt nog steeds het grootste deel met verkoudheid en hoesten. Hoe kan het ook anders.
Vandaag gaat onze arabische tolk terug naar huis. Het werk vraagt te veel van hem. Dat bracht voor ons ook spanning in het team en dat werkt helaas niet. We vinden het jammer dat hij moest gaan maar zijn blij dat hij gaat.
En er is nog veel meer te vertellen maar dat komt allemaal wel. Jullie meeleven doet me goed. Praten zou handiger zijn, maar gelukkig kan dat bijna elke dag met Marcel. Het opschrijven van wat ik zie vraagt ook van me erover na te denken. En zoals ik al zei: daar heb ik twee hele dagen de tijd voor.
Warme groet.
Wat goed zoals je beschrijft en inderdaad realiseer ik mij ook niet dat het niet een solidaire groep is, maar ieder gezin voor zich vecht om te overleven. Momenteel zit ik op de huisartsenpost en als ik dan realiseer hoe schrijnend het verschil in zorg is. Het lijkt een bijna onoverkomelijk probleem. Bijzonder dat je dit zo doet.
succes en liefs, Martin
Zo knap wat je doet maar wat een impact!
Hoe zal dit allemaal opgelost worden.
Geniet van je verdiende rust! Hoop dat je weer 'opgeladen' wordt.
Zorg goed voor jezelf. Ik denk aan je!
liefs, Anja
Vol bewondering lees ik je blogs. Ik vind het heel dapper wat je daar doet. Moest wel lachen bij het verhaal over de agraves. Zo zou ik er ook over gedacht hebben :-). Lekker creatief zijn om ze toch zo goed mogelijk te kunnen verwijderen. Verder zien en horen wij denk ik nog niet de helft van alle 'andere' verhalen. Ik wens je nog veel kracht voor de komende weken!
Liefs Mirjam
Met veel belangstelling en bewondering hebben we je blog gelezen.
Hier wordt veel geschreven over hoe men het probleem van de stroom van vluchtelingen kan oplossen, maar in jouw verhaal komt duidelijk naar voren hoe groot de problemen van de individuele vluchtelingen (en van hen die ze opvangen) zijn.
Heel veel sterkte in de resterende weken.
We denken aan je. Veel liefs van Diny en Mark
Dank voor je indrukwekkende verslagen.
Geniet van je weekend en alle goeds,
Jenny.
Wat een moeilijkheden voor al die vluchtelingen.
Het is te hopen dat er snel een oplossing komt voor hun nijpende situatie.
Super dat jij hen in ieder geval een beetje kan helpen bij hun lichamelijke klachten. Zorg ook goed voor jezelf. Nu even ontspannen. Sterkte zus.
Love you. Greta
De verschillen van menselijke omstandigheden zijn gigantisch. Ik zit hier in Domburg in het zonnetje uit te rusten van een cursus en jij rust hopelijk ook uit in het zonnetje!! Maar in jouw hoofd zitten andere beelden. Het lijkt me zwaar werk, vooral emotioneel. Kanjer, het ga je goed, zorg goed voor jezelf.
Groeten van ons, Martin en Joannet
Toch denk ik dat jij, samen met al die andere kanjers, een wereld van verschil maakt voor die arme mensen; wat zouden ze helemaal zonder jullie moeten?!
Hou je taai en hopelijk kunt je wat van jouw kracht over brengen op deze mensen.
Heel fijn dat je in ieder geval contact met Marcel hebt.
Liefs, Rita