Afwachten
22 maart 2016 - Chios, Griekenland
Tja, en dan ineens heb je niets meer te doen.....
Een hele rare, verontrustende situatie op dit moment op Chios (en andere eilanden neem ik aan). Van de ene op de andere dag zijn er geen vluchtelingen meer te zien en zijn alle kampen leeg. In Souda zijn nog 25 mensen en evenzoveel vrijwilligers. Een hele rare gewaarwording. De informatiekanalen zijn stilgelegd en alles komt via via door.
Wat ik nu weet is dat Vial vol met vluchtelingen is en dat ze behandeld worden als gevangenen. Er is alleen politie en er zijn militairen die bewapend zijn en geen engels spreken. Alle vrijwilligers zijn weggestuurd. UNHCR is weggegaan. Alleen MdM Greece runt er nog de medische kliniek, gelukkig maar.
Er blijven mensen met bootjes aankomen maar de vrijwilligers op de stranden zijn ook weggestuurd. De mensen worden door politie opgevangen en direct met militaire bussen naar Vial gebracht. Dit gebeurde eerst allemaal door vrijwilligers. Die deden de opvang, gaven warm drinken, droge kleren en reden dan de bus naar Vial. Zo onwezenlijk. Dat mensen blijven komen in hun bootjes is mede doordat men niet kan geloven dat Europa zo handelt zoals ze handelt. Er was steeds al dat ongeloof. Ook over het sluiten van de grenzen. Mensen reisden toch gewoon verder omdat ze verwachtten dat het uiteindelijk goed zou komen.
Wij wachten als team op de ontwikkelingen. Het zou kunnen dat MdM Greece een beroep op ons zal doen. Of dat er zoveel mensen komen dat Vial echt overstroomt en Souda weer open gaat. Alhoewel een Griek uit Chios ons vertelde dat er een nieuw kamp (gevangenis) in aanbouw is, ook ver weg van de stad. Het zou ook nog kunnen dat we als team(s) worden verplaatst naar Athene. Of zelfs Turkije? Geen idee. Het is echt afwachten. Als ik wil mag ik ook terug naar huis maar dat voelt heel raar. Ik zou tot 31 maart blijven met dit team... Niemand weet wat er nog gaat gebeuren, dus ik blijf nog even.
De nieuwe arts die we vandaag verwachtten zou vanuit Brussel vliegen vanmorgen. Gelukkig is ze ongedeerd maar haar reis is eerst uitgesteld. Wat een rare wereld leven we.
Wat ik toch wil blijven geloven is dat liefde overwint. Is dat naïef? In elk geval kom je daar het verste mee. Want al dit geweld brengt ons niets.....
Love
Met recht een rare wereld. En alles komt zo dichtbij. Goed van je om nog even te blijven. Ik kan me voorstellen dat de frustratie groot is. Eerst kun je in ieder geval nog iets doen maar nu kun je alleen maar toezien en afwachten. De situatie bij jouw maar ook in Brussel is echt verschrikkelijk.
Angst overheerst op dit moment in Europa. Maar ik hoop net als jij dat uiteindelijk liefde overwint.
Pas goed op jezelf. Wij denken aan je.
Liefs, Nita
Even goed uitrusten Lotty want ik denk dat er over een paar dagen weer veel werk op jullie wacht. Liefs en xxx Marion
Wat een vreselijke toestanden overal. Van de week was er een verslagje vanaf
Chios. We zagen toen het kamp waar nog vluchtelingen zaten die niet weg mochten. Wat een moeite en zorg. Voor jou ook een moeilijke situatie. Je wil graag helpen maar het kan nu niet. Goed dat je nog blijft. Sterkte lieve zus.
xxx Blijf de liefde maar uitstralen.
Ik snap dat je je taak wilt volbrengen samen met je team. De situatie die jij beschrijft op Chios is schrijnend en begrijp je gevoel van machteloosheid.....
Pas goed op elkaar!!
Liefs
Sterkte meid!
liefs, Anja
Veel liefs,
Marja