Onzekerheid

20 maart 2016 - Chios, Griekenland

Vandaag hebben we weer een vrije zondag, dus even tijd voor m'n blog. Mijn verkoudheid is een stuk beter geworden gelukkig. We hebben ook al weer een paar dagen een heerlijk zonnetje.

De politieke ontwikkelingen in Europa hebben grote gevolgen voor hier....Gisteren gingen ineens heel veel mensen met de veerboot naar Athene. Alle kaarten die verkocht waren, ook al was het voor a.s. donderdag waren gisteren en vandaag geldig. De meeste mensen zijn vertrokken. Souda kamp is nog in gebruik met zo'n 300 mensen maar de andere kampen zijn dicht. Het gonst van de geruchten en niemand weet precies hoe het zit. Vandaag ging weer een grote groep naar Athene en wat we hoorden was dat Souda kamp een gesloten kamp gaat worden, waar nieuwkomers niet meer uit mogen. Zij zullen na registratie (en beroep?) teruggebracht worden naar Turkije.

Wat het voor ons werk betekent is onduidelijk. Er is zelfs een nieuw team aangekomen gisteren zodat we de medic-bus permanent zouden kunnen gaan gebruiken, tegelijk met de kliniek in Souda. Geen idee wat er zich komende dagen zal ontwikkelen. Wordt vervolgd.

Vandaag is het Iraans/ Afghaans nieuwjaar: Nowruz. Dit betekent 'nieuwe dag' en is in oude Perzische landen een belangrijke feestdag. Het Perzisch nieuwjaar valt meestal op 21 maart, de datum dat de nacht en dag precies even lang zijn. Maar in een schrikkeljaar is het 20 maart. 

In het kamp werd vandaag een traditionele tafel klaargemaakt er was wat muziek en wat eten. De sfeer was moeilijk te peilen: vrolijk met zingen en dansen maar tegelijk ook verdrietig. Men wenste elkaar steeds opnieuw salaam (vrede). Eén lied werd aangekondigd: Een oudere vrouw zou het gaan zingen en er werd bij gezegd dat vrouwen in Iraan niet meer mogen zingen; maar we zijn nu in Europa! Het lied vertelde van mensen verspreidt over de wereld maar hun hart blijft in het thuisland.

Veel onzekerheid, allereerst voor de vluchtelingen. Wat gaan ze in Athene meemaken. Ook gesloten kampen? Lange wachttijden? Wie zien ze weer en waar? Voor ons is het raar: de kampen zijn leeg, geen idee of er nog nieuwe bootjes aankomen en wat gaat er dan met deze mensen gebeuren. Zullen we dan gewoon blijven werken? We wachten het af. Jullie horen het.

Salaam!

Foto’s

5 Reacties

  1. Janke:
    20 maart 2016
    Wat is dit moeilijk. Veel mensen in de kampen betekent veel werk, maar deze onzekerheid is helemaal vreselijk. Allereerst voor de vluchtelingen, maar ook voor jullie.
    Sterkte, hou vol! Dikke kus, Janke
  2. Jannie:
    20 maart 2016
    Hoi Lotty,

    heel veel sterkte met al het werk wat je doet.
    alle mensen, alle verhalen en onzekerheden.
    Sterkte!
    Ik denk aan je en het bijzondere werk wat je mag doen.
  3. Joannet:
    20 maart 2016
    Hoi Lotty,
    Gelukkig gaat het beter met je verkoudheid.
    Hier was op het nieuws dat vanaf middernacht het akkoord met Turkije nageleefd wordt en dat betekent dat er geen boten naar Griekenland mogen en dat de bootjes die toch gaan teruggestuurd worden. Hoe gaat het daar ter plekke verder?? Sterkte weer daar met je werk!! Liefs
  4. Anja:
    21 maart 2016
    Hou je taai, lieve nicht!!!
    liefs, Anja en Ton
  5. Hans & Wilma:
    22 maart 2016
    Hoi Lotty
    Boeiend om jouw persoonlijke ervaringen zo te kunnen volgen. Het geeft toch een andere meer concrete beleving van de situatie van de vluchtelingen dan dat we dagelijks in de krant en op tv zien. Door jouw blogs krijg je een beter beeld van hoe het is om in een kamp te zijn met alle ongemakken, onzekerheden en persoonlijke drama's. Lastige problematiek: Enerzijds is op persoonlijke vlak heel duidelijk wat er moet gebeuren; mensen hebben hulp nodig en gelukkig zijn er mensen zoals jij die dat daadwerkelijk doen. (Petje af!). Anderzijds is de politieke situatie erg complex en is het kennelijk erg moeilijk macht en rijkdom te verdelen. Take Care!